Eerste dagen Costa Rica...

We zijn pas 4 dagen onderweg maar het voelt alsof we al twee weken weg zijn, een goed teken dus! De vliegreis hier naar toe was lang maar is wel erg goed verlopen. Na een uitgebreide veiligheidscheck in Frankfurt, zelf Thomas werd gefouilleerd, konden we eindelijk aan boord. Doordat heel Duitsland, en zoals we op what's app konden zien ook NL, in sneeuw bedekt was, moest het vliegtuig eerst de-iced worden. Dit proces duurde helaas erg lang waardoor we ruim 1,5 aan boord zaten voordat we konden vertrekken. Uiteindelijk was het vliegtuig bedekt in een groene laag anti-ijs en konden we vertrekken. Thomas en Nina hebben het super gedaan en hebben, naast even te slapen, vooral veel getekend, gespeeld en filmpjes gekeken. Doordat wij hun persoonlijke entertainment systeem waren hebben we zelf geen film gezien haha.

Eenmaal in Amerika viel ons meteen op hoe ontzettend vriendelijk Amerikanen zijn, NOT! In de ellenlange rij voor de douna werden wij, en iedereen om ons heen, toegeschreeuwd door een iets te mannelijke vrouwelijke agent die haar baan iets te serieus nam. Wat een vertoning.

Nadat onze vingers gescand waren en we hadden verteld wat we in HUN land kwamen doen, mochten we het land in. Inmiddels was de moeheid redelijk toegeslagen dus na een snelle hap op de hotelkamer zijn we gauw gaan slapen. Door het tijdverschil waren we de volgende ochtend vrij vroeg wakker dus hebben we een shuttle eerder naar het vliegveld genomen. Deze shuttle werd bijna onze dood! De chauffeur reed bij een mega groot kruispunt met 80 km per uur, vol door een rood licht. Bij het volgende stoplicht stopte hij wel maar een meter of 30 achter de auto voor hem met zijn auto bijna schuin op de weg. Toen Arjan en ik vervolgens via achteruitkijkspiegel in slaap zagen vallen, vroegen we toch maar even "Are you okay Sir????" Dit schudde hem wel even wakker maar we zaten toch niet meer echt lekker....

Op het vliegveld aangekomen bleken wij ingedeeld te zijn met Nina op rij 5, Thomas op rij 6 en Arjan en ik op rij 16. Op zich een lekker vooruitzicht voor ons maar gelukkig begrepen ze bij de balie dat dit niet helemaal ging werken ;-). Het hield even wat in (de vlucht zat namelijk mega vol) maar uiteindelijk zaten we bij elkaar. De vlucht ging wederom super totdat Thomas 15 min voor de landing ineens zijn, mama ik ga dood, dit vliegtuig gaat dood. Nou, tot dan toe was ik de relaxedheid zelve maar toen kreeg ik het toch effe benauwd toen we ook nog eens mega veel zijwind hadden. Eenmaal geland kregen we allemaal complimenten van mensen om ons heen voor Thomas en Nina over dat ze zich zo keurig hadden gedragen tijdens de vlucht. "What a perfect little boy and girl".....laten we het er op houden dat deze mensen nog nooit de andere kant van Thomas en Nina hebben gezien haha. Trouwens best bizar dat er een vliegtuig verdween toen bij in Curacao waren en nu weer eentje......!

Eenmaal in Costa Rica werden we meteen verrast door de vriendelijkheid van de mensen. In tegenstelling tot in Amerika, werden we hier uit de lange rij voor de douane gehaald door de politie en mochten meteen door naar voren. Na een kort ritje naar de autoverhuurder kregen we de sleutel van onze jeep!! Nina zei de hele rit naar het hotel "cota rica, cota rica', zo schattig.

Tijdens de rit naar het hotel viel ons meteen op hoe ontzettend schoon het is. Waar in Curaçao en zuid-Afrika de wegen vol met afval liggen, zie je hier nog geen prulletje liggen. Verder hadden we meteen een "buitenland" gevoel. Stroomdraden boven de weg, overal mensen op straat en verkeer dat chaotisch inhaalt en afslaat. We waren ook meteen ontzettend blij met ons navigatie systeem. Er is hier nergens een verkeersbord of straatbord te bekennen dus je rijdt echt op coordinaten. We hadden ons hotel ook echt nooit gevonden zonder navigatie.

Na goed geslapen te hebben, Nina zelfs ondanks de Jetlag tot half 7!!, zijn we op weg gegaan naar La Paz waterfalls en gardens. Dit zou volgends de navigatie een uur rijden zijn (bleken er 2 te zijn) en was volgens Lonely Planet de moeite waard. Dit bleek ook echt zo te zijn. Prachtige natuur en mega mooie watervallen. Alleen de toegangsprijs....100 dollar voor ons viertjes!! Ik geloof dat de Efteling nog goedkoper is. Maar goed, het was erg mooi en Thomas en Nina hebben ook echt genoten behalve in de vlindertuin. Dit was een overdekte ruimte met honderden, zo niet, duizenden vlinders waar je doorheen mocht lopen. Thomas werd echter helemaal panisch!! Zeg maar zo bang als voor Bobbie maar dan keer 10. Mensen keken ons aan met een blik waar dat jongetje in godsnaam zo panisch voor was. Ga dan maar eens uitleggen dat hij bang is dat er een vlinder op zijn hoofd gaat zitten haha. Van wie zou hij het hebben ;-)

Na weer een prachtige auto route terug naar het hotel zijn we nog even lekker gaan zwemmen. Inmiddels liggen Thomas en Nina lekker te slapen. Morgen gaan we richting de Arenal vulkaan rijden waar we 3 nachten blijven slapen.