Happy New Year!

Na de eerste twee dagen San Jose was het tijd om door te rijden naar de Arenal Vulkaan bij La Fortuna. De rit was een stuk langer dan verwacht (4 ipv 2 uur) waardoor we erachter kwamen dat het rijden hier iets trager gaat dan in Nederland. De route slingerende door prachtig landschap en we vielen van de ene Ooow in de andere Wauw! Het lijkt wel een constante filmset van tropisch regenwoud afgewisseld met een soort Schots heuvellandschap. Halverwege de route vonden we een gezellige lokaal cafe met wederom prachtig uitzicht. Het lokale drankje in Costa Rica is Batido. Dit wordt gemaakt van vers fruit met naar keuze water of melk. Thomas en Nina (en wij trouwens ook) zijn groot fan van deze drankjes dus die werden ook hier weer genuttigd. Thomas en Nina op de achterbank zorgen met enige regelmaat voor een grote lach op onze gezichten. Het is zo leuk om te zien hoe ze met elkaar beginnen te spelen en elkaar entertainen tijdens het rijden. Nog steeds erg populair is het Sinterklaas spel waarbij Thomas zwarte piet is en Nina Sinterklaas. De echte namen worden dan ook vaak vervangen door "koekje Piet?" en "Papa en mama zijn stom hè Sinterklaas". Wat het ook goed doet zijn de kinderen voor kinderen liedjes die we via de ipod op de autoradio laten horen. Eenmaal in La Fortuna was het weer helaas een stuk meer betrokken. De vulkaan was helaas niet zichtbaar door de wolken. Ons hotel bestond uit 24 huisjes in een prachtige tuin. Toen we eenmaal de hot springs bij het hotel hadden ontdekt leek het of we in de hemel waren beland. Er waren 5 kleine baden van verschillende temperaturen helemaal omringd door tropische natuur. 1 van de badjes hadden we helemaal voor ons alleen, dat was echt genieten! Aangezien de gezichtjes na 15 min aardig rood waren van de warmte, moest er af en toe gekoeld worden in het koude bad. De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan het project Asis. Dit is een soort opvang kamp voor dieren die als huisdier zijn gebruikt. Veel mensen houden hier in Costa Rica bijvoorbeeld een aap als huisdier. Leuk zolang ze baby zijn maar als de aap gaat puberen wordt het iets minder. Deze dieren belanden dus in dit opvang kamp waar ze uiteindelijk proberen de dieren weer terug te zetten in de natuur. Na afloop reden we door het dorpje en zagen een groot dorpsfeest midden in het park vol met springkussens. Hier moesten we uiteraard stoppen! Vooral Thomas heeft volop genoten van de glijbanen en springkussens en hij viel wel op met z'n blonde haar. Om 17 uur lokale tijd hebben we elkaar "gelukkig nieuwjaar" gewenst omdat we al zagen aankomen dat we 12 uur lokale tijd niet gingen halen. Na het eten bij een lokale pizzeria hoorde we in de verte muziek. Er bleek op de lokale atletiekbaan een groot podium te zijn gebouwd met optredens voor oud en nieuw. Aangezien de regen met bakken uit de lucht kwam en wij al aardig moe waren hebben wij het feestje na een half uur weer verlaten om te gaan slapen. Om 12 uur schrokken we echter wakker van het vuurwerk. Het mega Amerikaanse hotel tegenover ons had flink geïnvesteerd in vuurwerk waar wij vanuit ons terrasje ook even van konden genieten. De volgende ochtend zijn we richting het national park bij de vulkaan vertrokken voor een hike. Het was een prachtige route van ongeveer 3 uur met halverwege een waterval. De route begon en eindigden bij een restaurant met platform met uitzicht op de vulkaan. Ondanks dat het inmiddels prachtig weer was, was de vulkaar nog steeds bedekt in een laag wolken. Op de weg terug zagen we nog een grote slang op de weg die snel in de bosjes dook. S middags zijn we naar de La Fortuna waterval gegaan. Bij de kassa moesten we een document tekenen dat we hen niet aansprakelijk zouden stellen voor eventuele ongelukken. Het was namelijk 500 trappen naar beneden en weer 500 omhoog. Nina zat in de draagrukzak en Thomas zou het ook wel kunnen als we "slow" zouden doen aldus de man achter de kassa. De heenweg was goed te doen en eenmaal beneden wachtte ons een prachtige waterval. Onder aan het meertje van de waterval konden Thomas en Nina lekker zwemmen. De terug weg was een stuk pittiger, 500 trappen omhoog in de warmte.... Vooral Thomas en ik waren dan ook blij om de auto weer te zien en bij het hotel nog even lekker te genieten van de warme baden. 's avonds zijn we wederom rond 9 uur in slaap gevallen (dit nieuwe ritme bevalt ons prima, 9 uur erop, 6.30 eruit!). De dag erna was het helaas tijd om dit paradijsje te verlaten en werden we door de receptie gevraagd of we wel genoeg truien bij ons hadden voor onze volgende bestemming, Monte Verde... De Lonely Planet gaf een reistijd van 5 uur aan maar we bereikten Monte Verde in nog geen 4 uurtjes. Dit viel dus weer mee. De route was weer prachtig, dit keer langs het meer van de Arenal Vulkaan met uiteindelijk een klim van 40 km over grindweg naar zo'n 1700 meter hoogte. Eenmaal bij het hotel aangekomen begrepen we de truien. Wat een kou! 20 graden en veel wind waardoor het nog kouder aanvoelde. Het hotel ligt prachtig maar is wel vrij massaal en iets te Amerikaans. Maar goed, het heeft een heerlijk bed en zwembad dus iedereen tevreden. Gelukkig werden we vanochtend wakker met een blauwe hemel met zon en het voelde gelijk al warmer. We besloten om een hike in het Santa Elena reservaat te gaan maken. De hike was 2,5 uur (3,4 km) met klimmen en dalen door het regenwoud. Het was super mooi alleen helaas geen dieren gezien. Ik had in de Lonely Planet al gelezen dat het hier erg lastig is om dieren te spotten zonder gids maar dat gaat helaas met Thomas en Nina niet. Een wandeling met een groep met gids van zo'n 3 uur kunnen we zowel de groep als Thomas en Nina niet aandoen haha. Thomas heeft het overigens super gedaan tijdens de hike en zijn wandelschoenen hebben hun dienst al meer dan eens bewezen. S middags weer lekker gezwommen bij het hotel. Morgen willen we een sky walk gaan doen. Dit zijn 3 km hangbruggen over het regenwoud waardoor je alles mooi van boven kunt zien. De dag daarna vertrekken we richting Samara voor een aantal dagen lekker chillen aan het strand!
Nog een paar Costa Rica feitjes:
- Nederlanders zijn hier schaars. We zijn er pas 2 tegengekomen. Amerikanen zijn helaas oververtegenwoordigd.
- Het lokale eten bestaat uit bonen en rijst maar gelukkig is de internationale keuken bijna overal verkrijgbaar
- Doorgaande wegen zitten grotendeels vol gaten en kuilen. Hier in de omgeving van Monte Verde is alles grind en rotsen. Het schijnt dat de lokale bevolking graag asfalt wil maar dit wordt tegengehouden door milieuactivisten die bang zijn voor nog meer toeristen.
- De lokale bevolking (Tico'n) zijn super aardig en dol op kinderen
- Route aanwijzingen of überhaupt verkeersborden zijn hier nauwelijks. We zijn dus, zelf met navigatie, al meerdere keren verkeerd gereden.
- We hebben ons nog geen moment onveilig gevoeld, zelfs niet door lokale straatjes, wat wel even anders is dan in Zuid Afrika. Het enige wat toeristen schijnt te overkomen is het stelen van portemonnees.
- Kortom, Costa Rica staat in middels in de top van onze favorieten bestemmingen!

ps internet is hier erg traag dus het uploaden van foto's in lastig. Deze houden jullie tegoed.